เมื่อสิ่งนี้ “มี” สิ่งนี้ ย่อมมี
อิมัสสุปปาทา อิทัง อุปปัชชะติ
เพราะความเกิดขึ้นแห่งสิ่งนี้ สิ่งนี้จึงเกิดขึ้น.
อิมัส๎มิง อะสะติ อิทัง นะ โหติ
เมื่อสิ่งนี้ “ไม่มี” สิ่งนี้ ย่อมไม่มี
อิมัสสะ นิโรธา อิทัง นิรุชฌะติ
เพราะความดับไปแห่งสิ่งนี้ สิ่งนี้จึงดับไป.
มม. ๑๓๓๕๕๓๗๑, นิทาน. สํ. ๑๖๘๔๑๕๔
เพราะมีอวิชชาเป็นปัจจัย สังขารจึงมี
เพราะมีสังขารเป็นปัจจัย วิญญาณจึงมี
เพราะมีวิญญาณเป็นปัจจัย นามรูปจึงมี
เพราะมีนามรูปเป็นปัจจัย สฬายตนะจึงมี
เพราะมีสฬายตนะเป็นปัจจัย ผัสสะจึงมี
เพราะมีผัสสะเป็นปัจจัย เวทนาจึงมี
เพราะมีเวทนาเป็นปัจจัย ตัณหาจึงมี
เพราะมีตัณหาเป็นปัจจัย อุปทานจึงมี
เพราะมีอุปาทานเป็นปัจจัย ภพจึงมี
เพราะมีภพเป็นปัจจัย ชาติจึงมี
เพราะมีชาติเป็นปัจจัย ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกขะ โทมนัส อุปายาส ทั้งหลายจึงขึ้นครบถ้วน
บทสวด ปฏิจจสมุปบาท
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น