ข้าพเจ้ากำลังจะตาย....
แต่ข้าพเจ้าไม่ได้อยู่ในความกังวลหรือหวั่นไหวแต่อย่างไร
ข้าพเจ้าทำดีมาตลอดชีวิต ข้าพเจ้าหวังดีกับผู้อื่นมาตลอดชีวิต
เช่นนี้แล้วข้าพเจ้าไม่ต้องห่วงอะไร เหมือนที่พระอาจารย์ได้สอนข้าพเจ้าไว้
"...ภพหน้าจะมีหรือไม่มี ไม่ได้มีความสำคัญไปกว่าการกระทำในปัจจุบัน ขอเพียงในชีวิตปัจจุบัน คิดดีและทำดีอยู่ตลอด หากภพหน้ามีอยู่ ผลของความดีย่อมจะส่งผลถึง จะคอยปกป้องคุ้มครองให้ภพหน้าเป็นไปด้วยความสุข เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วหากทำดีและคิดดีอยู่เสมอ ก็ไม่มีอะไรต้องกลัว ไม่มีอะไรต้องกังวลไป ไม่ว่าจะในภพปัจจุบันหรือในภพหน้า และหากไม่มีภพหน้า ผลของความดีนั้น ก็จักได้ให้ประโยชน์ในภพปัจจุบันได้ปกป้องคุ้มครองให้ในปัจจุบัน เป็นไปด้วยความสุข......."
ข้าพเจ้าสบายใจ
ข้าพเจ้าสงบใจ
และพร้อมอยู่ตลอดเวลา
..........
ลุงเย็นเอื้อมมือไปหยิบหวีบนหัวเตียง ค่อยๆ หวีผมป้าใจอย่างเบาๆ ผมสีดอกเลาดูเป็นระเบียบเมื่อหวีแหวกผ่านไป ป้าใจนอนนิ่งอยู่บนเตียง สายตาของป้าเหม่อลอย มองนิ่งอยู่อย่างนั้นมานาน ไม่มีการแสดงออก
แต่สำหรับคนที่อยู่ด้วยกันมาตลอดชีวิต สัมผัสบางอย่างก็ไม่จำต้องแสดงออก ลุงมองป้าอยู่นาน นานเท่าที่ลุงปรารถนาให้เป็น
แล้วก้มลงไปกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหู
"................"
ธัญกฤต คงจันทร์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น