หวังได้แต่อย่าไปยึดในสิ่งที่หวัง เพราะถ้ายึดแล้วหากไม่ได้ในสิ่งที่คาดหวังก็จะเสียใจ คำว่าหวังได้แต่อย่าไปยึดในสิ่งที่หวัง ฟังดูแล้วอาจจะขัดๆ กันโดยนัยของตรรกะแล้วคนละอย่าง
คำว่าหวัง หรือคาดหวัง หรือตั้งเป้าหมาย หรือตั้งวัตถุประสงค์หรืออยากให้ได้ อยากให้เกิดขึ้น ล้วนมีความหมายทำนองเดียวกัน เมื่อบุคคลทำการใดลงไป ย่อมมีจุดมุ่งหมายต่อผลที่จะเกิดขึ้นจากการกระทำนั้น นั่นคือทำเหตุหวังผล
ความคาดหวัง เป้าหมาย วัตถุประสงค์ เป็นสิ่งจำเป็นและมีความสำคัญต่อการกระทำ เพราะเป็นเข็มทิศชี้ทางว่าจะให้การกระทำนั้นไปในทิศทางใด หากทำสิ่งใดโดยไม่มีความหวัง ไม่มีเป้าหมาย ไม่มีทิศทาง ก็จะเป็นการกระทำที่เลื่อนลอย ไร้ทิศทาง ทำอย่างคนขาดสติ เพราะฉะนั้นหากกล่าวว่าทำโดยไม่ต้องหวังผล ก็เท่ากับทำโดยไม่มีจุดมุ่งหมาย หรือทำไปอย่างเลื่อนลอย ซึ่งขัดกับความเป็นจริงของมนุษย์
ด้วยเหตุนี้ จงตั้งความหวังในสิ่งที่ทำ เพื่อให้การกระทำของตนเป็นไปในทิศทางที่เราต้องการ แต่ผลจะออกมาเป็นอย่างไรนั้นไม่แน่นอน อาจจะสมหวังหรือดีกว่าความคาดหวัง ในทางตรงกันข้ามก็อาจจะไม่เป็นไปตามความคาดหวัง ต่ำกว่าประมาณการไว้ก็ได้เช่นกัน
เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงไม่ควรไปยึดมั่น(มีอุปาทาน) ต่อสิ่งที่หวังจะต้องได้ดั่งใจ เพราะยึดมากเท่าใด หากไม่ได้ดังหวังก็จะทุกข์มากเท่านั้น
หัวข้อ ความเป็นผู้รู้จักผล(อัตถัญญุตา) พระัอาจารย์ชาญชัย อธิปญฺโญ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น