สติ สมาธิ ปัญญาเสมอกันนั้น คือมันไม่ยิ่งไม่หย่อนกว่ากัน สติมีอยู่เช่นไร สมาธิก็มีอยู่เช่นนั้น ปัญญามีอยู่เช่นไร สติกับสมาธิก็มีอยู่เช่นนั้น ถ้าสติแก่กล้าเกินไป มันเป็นเหตุให้ระวังจนสมาธิไม่เกิด ถ้าสมาธิแก่กล้าเกินไป สติมักจะลืมตัวเลยหลับ ถ้าปัญญาแก่กล้าเลยฟุ้งไปนอกขอบเขต สติคุมจิตก้ไม่อยู่ เลยเลอะเทอะไปหมด อย่างนี้เรียกว่าปัญญาฟุ้งเฟ้อหาสนามลงไม่ได้
เฉลยนี้พูดยากสำหรับผู้ที่ทำไม่ถึง ถ้าทำถึงแล้วพูดอย่างนี้ เข้าใจกันได้เลย
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น