การอุทิศส่วนกุศล และการแผ่ส่วนกุศลไม่เหมือนกัน การแผ่ คือ การแพร่ขยายเป็นการเคลียร์พื้นที่แผ่ส่วนบุญออกไป เรียกว่า สัพเพสัตตา สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น เรียกว่า การแผ่แพร่ขยาย
แต่การอุทิศให้เป็นการให้โดยเจาะจง ถ้าเราจะให้ตังเองไม่ต้องบอกไม่ต้องบอกว่าขอให้ข้าพเจ้ารวย ขอให้ข้าพเจ้าดี ขอให้ข้าพเจ้าหมดหนี้ ทำบุญก็รวยเอง เราเป็นคนทำ เราก็เป็นคนได้ และการให้บิดามารดานั้นก็ไม่ต้องออกชื่อแต่ประการใด ลูกทำดีมีปัญญา ได้ถึงพ่อแม่ เพราะใกล้ตัวเราพ่อแม่อยู่ในตัวเรา เราสร้างความดีมากเท่าไหร่จะถึงพ่อแม่มากเท่านั้น เรามีลูก ลูกมีเรา ลูกมีปัญญา พ่อแม่ก็ชื่นใจโดยอัตโนมัติไม่ต้องบอก
ผู้ปรารถนาจะปลูกเมตตาให้งอกงามอยู่ในจิต พึงปลูกด้วยการคิดแผ่ในเบื้องต้นแผ่ไปโดยเจาะจงก่อนในบุคคลที่ชอบพอ มีมารดาบิดา ญาติมิตร เป็นต้น โดยนัยว่าผู้นั้นๆ จงเป็นผู้ไม่มีเวร ไม่มีความเบียดเบียน ไม่มีทุกข์ มีสุขสวัสดิ์รักษาตนเถิดเมื่อจิตได้รับการฝึกหัดคุ้นเคยกับเมตตาเข้าแล้วก็แผ่ขยายให้กว้างออกไปโดยลำดับ ดังนี้ ในคนที่เฉยๆ ไม่ชอบไม่ชัง ในคนที่ไม่ชอบน้อย ในคนที่ไม่ชอบมาก
ในมนุษย์และดิรัจฉานไม่มีประมาณ
โดย พระธรรมสิงหบุราจารย์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น