จุดสำคัญที่สุดอย่างหนึ่ง ในการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานคือ อย่าตั้งใจเพ่งจนเกินไป หรือพยายามฝืนความรู้สึกฝืนความคิดตัวเอง ด้วยเข้าใจว่าความรู้สึกที่ไม่ดี เช่น ราคะ โทสะ โมหะ รัก โลภ โกรธ หลง อิจฉาริษยา ฯลฯ ไม่ควรผุดขึ้นในใจ
เมื่อคิดเช่นนั้นจึงไปพยายามไปกด ไปบังคับความคิด ความรู้สึกของตัวเองอยู่ตลอดเวลาขณะปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน การไปกดไว้เช่นนั้นกลับจะทำให้ไม่สามารถเรียนรู้ และเข้าใจธรรมชาติของร่างกายและจิตใจอย่างที่เป็นซึ่งในแต่ละคนจะมีลักษณะไม่เหมือนกัน ในเมื่อจับจริตของตัวเองไม่ได้ ไม่เข้าใจในธรรมชาติตามแบบฉบับของตัวเอง การปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานให้ต่อเนื่องขึ้นสู่ญาณระดับสูงไม่มีทางเป็นไปได้เลย
วิปัสสนา คือ การตั้งสติเฝ้าดู แค่รู้เฉยๆ ไม่ต้องไปทำอะไร ไม่ต้องเพ่ง ไม่ต้องจ้อง จิตไม่ต้องจดจ่อ ดูรู้ตามอาการที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป อะไรจะเกิดขึ้นก็สักแต่ว่ารู็ และจำอาการนั้นได้ เช่น โกรธหนอๆๆ อิจฉาหนอๆๆ คิดหนอๆๆ แต่ไม่เอาจิตเข้าไปปรุงแต่งให้เกิดเวทนา ตัณหา อุปาทาน มากยิ่งขึ้นไปอีก อย่าเอาใจเข้าไปรับเหมือนกับเรือที่ลอยละล่องไปตามจังหวะของคลื่น แต่ทำให้เหมือนกับการมองจากเครื่องบิน แยกสติออกไปจับอาการของคลื่นนั้น และทำความเข้าใจในธรรมชาติของมัน ทุกอย่างเกิดขึ้นมาย่อมมีความไม่เที่ยงเสมอดังนั้นในไม่ช้ามันก็จะผ่านไป ไม่ต้องไปทำอะไร เพียงแต่เฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงด้วยสติ
ทันตแพทย์สม รุจีรา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น