ธำรงไว้ซึ่งความเป็นธรรมได้อย่างไร

ธรรมะคือประทีปที่ส่องวิถีทางแห่งชีวิต เมื่อหนทางข้างหน้าสว่างไสว ชีวิตย่อมดำเนินไปตามทิศทางอันถูกต้องดุจดั่งคนมีนัยน์ตาดี ย่อมสามารถเลือกทางเดินที่สะดวกที่สุด และดีที่สุดได้โบราณท่านจึงว่า ธรรมะคือการธำรงไว้ซึ่งฟ้าดินและมนุษย์ ให้เกิดความสมดุลผสมผสานกลมกลืนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน จะขาดไปแม้แต่สิ่งหนึ่งสิ่งใดก็หามิได้ ต้องเป็นปัจจัยอิงอาศัยซึ่งกันและกัน ทำให้เกิดสรรพสิ่งด้วยธรรมะ ธรรมะทำให้ชีวิตหลุดพ้นจากห้วงแห่งความทุกข์ มีอิสระเสรีที่จะอยู่ในโลกต่อไปได้ จะไปให้พ้นโลกเสียก็ได้

ฉะนั้นเมื่อลูกเห็นศาลที่บูชานักปราชญ์ราชบัณพิต หรือเห็นคัมภีร์โบราณที่เป็นธรรมะอันสูงส่ง ลูกจะต้องถนอมด้วยความเคารพ หากมีสิ่งขาดตกบกพร่องลูกจะต้องซ่อมแซมให้อยู่ในสภาพดีดังเดิม เพื่อเป็นประโยชน์แก่อนุชนรุ่นหลังต่อไป ลูกจะต้องเผยแผ่ธรรมะธำรงไว้ซึ่งธรรมะ ปฏิบัติตนด้วยธรรมะ สอนให้ผู้อื่นรู้จักธรรมะ จึงจะเรียกว่าเป็นพุทธศาสนิกที่รู้ซึ้งในพระกรุณาคุณ พระปัญญาคุณ ถ้าลูกทำได้เช่นนี้ จึงจะได้ชื่อว่าเป็นผู้รู้พระคุณของพระ ผู้มีพระภาคอย่างแท้จริง และได้ถวายความกตัญญูกตเวทีแต่พระองค์อย่างถูกต้องแล้ว
โอวาท 4 ท่านเหลี่ยวฝาน